9 - گفته شده اصل «الْبَرِیَّهِ» از البریئه مشتق شده و دلالت بر بی‌عیب و نقص بودن خلقت خدا می‌کند «بَرَء الخَلقَ مِنَ العَیبِ»، همچنانکه در مشتقات دیگر این کلمه مثل: برائت، تبرّی، تبرئه و بری، نوعی مبرا شدن از ارتباط و اتهام و بیماری فهمیده می‌شود. منظور این است که اگر بندگانی با کفر و عناد و مخالفت با پیام پاک و به پا دارنده پیامبر، استعدادهای خیر و خداجویی خود را همچون بذر گیاه در خاک خودخواهی‌ها و خرد ستیزی‌هاشان خراب و تباه کردند و به خسران و خلود در دوزخ اعمال ‌خود گرفتار شدند، در آغاز بی‌عیب و نقص آفریده شده بودند و موجبی نداشت سرانجامی چنین پیدا کنند. «شَرُّ الْبَرِیَّهِ» شمردن آنان به دلیل قربانی کردن مواهب انسانی خویش به پای غرایز حیوانی است که فرمود: «أُولَٰئِکَ کَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولَٰئِکَ هُمُ الْغَافِلُونَ» [اعراف 179 (3:179) ].