إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا

آنگاه که زمین به لرزش [عظیم] خود [در آستانه قیامت] به لرزه درآید،1

1 - «زُلْزِلَتِ» فعل مجهولی است که عوامل و نیروهای تحقّق‌بخش آن برای ما ناشناخته و پنهان است، چه بسا نکره آمدن آن دلالت بر عظمت و شگفتی آن بنماید. بر این حادثه شگفت‌آور در سوره‌های دیگر نیز اشاره شده است از جمله:
حج 1 (22:1) - «یَا أَیُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّکُمْ إِنَّ زَلْزَلَهَ السَّاعَهِ شَیْءٌ عَظِیمٌ» [ای مردم از پروردگارتان پروا گیرید که بی‌گمان زلزله ساعت قیامت عظیم است].
نازعات 6 (79:6) و 7- «یَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَهُ تَتْبَعُهَا الرَّادِفَهُ» [روزی که آن لرزنده بلرزد و در پی آن حوادثی پدید آید].
مزمل 14 (73:14) - «یَوْمَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ وَکَانَتِ الْجِبَالُ کَثِیبًا مَهِیلاً» [روزی که زمین و کوه‌ها سخت به لرزه درآیند و کوه‌ها توده‌ شن روان گردند].