9 - مقابل قرار دادن خیر و شرّ به جای ایمان و کفر، یا حُسن و سوء، نشانگر سود و ضرری است که آدمی بر دیگران وارد کرده است [والله اعلم].
ای دریــده آستیــن یـوسفـان
گر بدّردگرگت آن ازخویش‌دان
زانکه می‌بافی همه ساله بپـوش
زانـکه مـی کاری همه ساله بنوش
فعل‌تست‌این غصه‌های دم‌به‌دم
ایــن بُـود معنـی قـد جفّ القلــم [دفتر 5 بیت 3185 به بعد]
روز محشـر هـر نهان پیدا شود
هـم زخود هر مجرمی رسوا شود [دفتر 5 بیت 2211]
فعل‌را درغیب‌اثرها نادیدنی‌است
وآن موالیدش به‌حکم خلق نیست [دفتر 1 بیت 1673]
فعل و قول آمد گواهان ضمیر
زیـن دو بر باطن تـو استدلال گیر [دفتر 5 بیت 236].