1- بری بودن از کاری یا کسی، بیش از آنکه مفهوم بیزاری و تنفر داشته باشد، مفهوم برکناری، اعلام عدم موافقت و مبری بودن از عواقب و آثار آن را دارد. همچنانکه گفته می‌شود فلان شخص از اتهامات وارده «تبرئه» شد و «برائت» یافت، این کلمه به معنای بهبودی از بیماری [بری شدن از مرض] و شفا یافتن نیز در قرآن آمده است. همان کاری که حضرت عیسی(ع) به اذن خدا می‌کرد [...وَأُبْرِئُ الْأَکْمَهَ وَالْأَبْرَصَ وَأُحْیِی الْمَوْتَى بِإِذْنِ اللهِ...- آل‌عمران 49 (3:49) ].

2- طبق پیمانی که در سال ششم هجری میان پیامبر اسلام و مشرکین مکه، در مکانی به نام «حُدیبیه» منعقد گردید، صلحی ده ساله میان این دو گروه مورد توافق و امضاء قرار گرفت. اما مشرکین مکه با حمایت تسلیحاتی از قبیله «بنی بکر»، که به قبیله «خُزاعه» [هم پیمان مسلمانان] حمله کرده بود، عملا این قرارداد را نقض کردند.