وَمِمَّنْ حَوْلَكُم مِّنَ الْأَعْرَابِ مُنَافِقُونَ وَمِنْ أَهْلِ الْمَدِينَةِ مَرَدُوا عَلَى النِّفَاقِ لَا تَعْلَمُهُمْ نَحْنُ نَعْلَمُهُمْ سَنُعَذِّبُهُم مَّرَّتَيْنِ ثُمَّ يُرَدُّونَ إِلَى عَذَابٍ عَظِيمٍ
برخی از بادیه نشینانِ پیرامون شما [=حومه شهر] منافق‌اند و [نیز] گروهی از ساکنان مدینه بر نفاق خو کرده‌اند 134 [=مهارت یافته‌اند]، تو آنها را نمی‌شناسی، 135 ولی ما آنها را می‌شناسیم، [و به خاطر همین فریب کاری‌ها] دو بار عذابشان خواهیم کرد [یکبار برای کفر باطنی خودشان، بار دیگر به خاطر فریب دیگران]، سپس به عذابی بزرگ [در قیامت] برگردانده خواهند شد.
134- «مَرَدُواْ» از «مَرَدَ»، دلالت بر تکرار، تمرین و ممارست در کاری می‌کند، منظور این است که منافقین مدینه در ریاکاری کارکشته و مهار شده بودند. سنگ‌های مرمر صاف و صیقل شده را نیز مُمَرَّد گویند، همچنانکه ریاکاران در صاف و صادق جلوه دادن خود بسیار هنرمندند.
135- این نظریه که پیامبر اسلام(ص) «علم غیب» داشته و از جمله بر حالات پیروانش آگاه بوده، با این آیه که تصریح می‌کند تو آنها را نمی‌شناسی و آیات بسیار دیگر [از جمله: انعام 50 (6:50) ، اعراف 188 (7:188) ، هود 31 (11:31) و...] مغایرت دارد.