139- «مُرْجَوْنَ» فعل مجهول از ریشه «رجاء» [امید] است که ارجاء [در باب افعال] را به تأخیر انداختن دانسته‌اند. این گروه ظاهراً وضعیتی مبهم‌تر از گروه وصف شده در آیه 102 (9:102) دارند، آنها به گناه خود اعتراف و عمل صالح کرده و امیدوار به پذیرش توبه‌شان بودند، ولی این گروه گویا مستضعفینی فریب خورده و تحت نفوذ سرکردگان منافقین بودند که چنان شخصیت و قابلیتی را برای توبه پیدا نکرده بودند. جمله «وَاللهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ» در انتهای آیه، دلالت بر موکول بودن سرنوشت آنان به خدا می‌کند، برخلاف جمله «إِنَّ اللهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ» در انتهای آیه 102 که بشارتِ بخشش در آن آشکار است.