وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُضِلَّ قَوْمًا بَعْدَ إِذْ هَدَاهُمْ حَتَّى يُبَيِّنَ لَهُم مَّا يَتَّقُونَ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ
و چنین نیست که خدا قومی را پس از آنکه هدایتشان کرده گمراه نماید، مگر آنکه موارد پرهیز [=باید نبایدها را] بر آنها روشن کرده باشد [و آنها، خلاف آن عمل کرده باشند]، مسلماً خدا بر همه چیز آگاهی دارد. 154
154- ارتباط این آیه با آیه قبل، ظاهراً در طلب استغفار برای مشرکینی است که به حالت کفر از دنیا رفته‌اند، چنین فرمانی ممکن است به نظر ما با رحمت خدا در تناقض بیاید، در این آیه آشکار می‌سازد که «قانون عطف به ما سبق نمی‌شود»! و کسانی که قبلا برای خویشاوندان مشرک خود طلب مغفرت کرده‌اند، خطائی که موجب عقوبت گردد مرتکب نشده‌اند، عقوبت شامل کسانی است که پس از تذکر و توصیه به تقوی، به شیوه خود ادامه دهند.