مَا كَانَ لِأَهْلِ الْمَدِينَةِ وَمَنْ حَوْلَهُم مِّنَ الْأَعْرَابِ أَن يَتَخَلَّفُوا عَن رَّسُولِ اللَّهِ وَلَا يَرْغَبُوا بِأَنفُسِهِمْ عَن نَّفْسِهِ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ لَا يُصِيبُهُمْ ظَمَأٌ وَلَا نَصَبٌ وَلَا مَخْمَصَةٌ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَطَئُونَ مَوْطِئًا يَغِيظُ الْكُفَّارَ وَلَا يَنَالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَّيْلًا إِلَّا كُتِبَ لَهُم بِهِ عَمَلٌ صَالِـحٌ إِنَّ اللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ
اهل مدینه و بادیه نشینان پیرامون آنها را نشاید که از [فرمان] رسول خدا سرپیچی کنند، و نه [حفظ] جان خویش را بر او مقدم شمرند، 160 این [توصیه] از آن روست که هیچ تشنگی و خستگی و گرسنگی به آنان نرسد و هیچ گامی که کفار را خشمگین سازد برندارند و هیچ عکس العملی از دشمن دریافت نکنند، مگر آنکه [به ازای تحمل این سختی‌ها] عمل صالحی برای آنان نوشته شود، مسلماً خدا پاداش نیکوکاران را تباه نمی‌سازد [=نادیده نمی‌گیرد].
160- آنهائی که از شرکت در جنگ تبوک سر باز زدند، از جانشان ترسیدند و با نیامدن و حمایت نکردنشان، جان رسول خدا و سایر مؤمنین را به خطر انداختند! درست است که جان همه انسان‌ها مساوی است، اما در اینجا به جای نام محمدص، «رسول خدا» را مطرح ساخته که ستون برپا دارنده امت و پیامبر خدا بود و با کشته شدن او رسالت از میان می‌رفت.