وَلَا يُنفِقُونَ نَفَقَةً صَغِيرَةً وَلَا كَبِيرَةً وَلَا يَقْطَعُونَ وَادِيًا إِلَّا كُتِبَ لَهُمْ لِيَجْزِيَهُمُ اللَّهُ أَحْسَنَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ
و [نیز] هیچ هزینه‌ای [برای تدارک جهاد]، چه اندک چه بسیار، نکنند، و هیچ راهی را [در مسیر جهاد] نپیمایند، مگر آنکه برای آنان [به حساب اعمال نیکشان] نوشته گردد، تا خدا آنها را به بهتر از آنچه می‌کردند پاداش دهد.161
161- تأکید بر پاداش بهتر از آنچه انفاق کرده‌اند، نشان می‌دهد نه تنها جانبازی در راه حق، بلکه هر هزینه‌ای که برای جهاد انجام شود و هر گامی که در جبهه حق برداشته شود، عمل صالحی در حساب خدا محسوب می‌شود.