لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُـولٌ مِّنْ أَنفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُم بِالْمُؤْمِنِينَ رَءُوفٌ رَّحِيمٌ
همانا رسولی از خودتان [برای هدایت شما] آمده که [تحمّل] رنجهای شما بر او گران میآید 170 [=درد مردمی دارد]، بر [هدایت همه] شما حریص و بر مؤمنان رئوف و رحیم است. 171
170- «عَنَتَ»، سختی و مشقتی است که به شخص میرسد. این واژه 5 بار در قرآن تکرار شده است [آلعمران 118 (3:118) ، توبه 128 (9:128) ، حجرات 7 (49:7) ، بقره 220 (2:220) ، نساء 25 (4:25) ] که انواع مشقتها را نشان میدهد.
171- بیشتر مردم بر مال و مکنت دنیا حرص میزنند، ولی حرص رسول خدا بر ایمان و سعادت مردم بود [یوسف 103 (12:103) ، نحل 37 (16:37) ].
درست است که صفت «رَؤُوفٌ رَّحِیمٌ» از اسماء نیکوی الهی است و 8 بار در قرآن در وصف خدا آمده، اما این صفت در مورد خدا مطلق و در مورد بندگان نسبی است. از جمله، در قرآن آمده است که خدا رأفت و رحمت را در دل پیروان راستین عیسی مسیح وارد کرده است [حدید 27 (57:27) - ...وَجَعَلْنَا فِی قُلُوبِ الَّذِینَ اتَّبَعُوهُ رَأْفَهً وَرَحْمَهً...]. چنین حالتی در پیامبر اسلام در اوج بشری خود بود که به چنین صفت ممتازی متّصف گردید.