فَإِن تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ
ـ [با این حال] اگر روی برتافتند، بگو: خدا مرا بس است، 172 معبودی جز او نیست، بر او توکل کردهام و او صاحب اختیار [=اداره کننده] عرش عظیم است. 173
172- جمله «کفی بالله» [یا کفی بربّک] 23 بار در قرآن تکرار شده که به ترتیب عبارتند از: کفی بالله شهیداً [7 بار]، وکیلا [6 بار]، حسیباً [3 بار]، خبیراً بصیراً [2 بار] و ولیاً، نصیراً، علیماً، هادیاً و نصیراً، خبیراً.
173- کلمه «عرش» از نظر لغوی به بلندی گفته میشود. مثل سقف خانه، داربست، محل نشستن پادشاه در بالای قصر، بناهای مرتفع، و... از آنجائیکه پادشاهان هنگام حکمرانی بر تخت بلند یا میز کار خویش قرار میگرفتند، این کلمه هر چند به تخت اطلاق میشود، اما نماد اِعمال قدرت و حکمرانی است. وصف عظمت برای عرش، غیر قابل تصور بودن آن را نشان میدهد.