أَلَا تُقَاتِلُونَ قَوْمًا نَّكَثُوا أَيْمَانَهُمْ وَهَمُّوا بِإِخْرَاجِ الرَّسُـولِ وَهُم بَدَءُوكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ أَتَخْشَوْنَهُمْ فَاللَّهُ أَحَقُّ أَن تَخْشَوْهُ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ

چرا با گروهی که پیمان‌های خویش شکسته‌اند و بیرون راندن رسول [از موطن خود، مکه] را موجب شدند و خودشان [جنگ را] علیه شما آغاز کرده‌اند نمی‌جنگید؟ آیا از آنها می‌ترسید؟ بلکه اگر مؤمن هستید تنها خداست که سزاوار است از او بترسید. 11

11- در قرآن کلمات مختلفی همچون: خوف، خشیت، رهبت، وجلت، شفقّت، فزع، هول، انذار، تقوی و... آمده است که در برگردان فارسی، تماماً «ترس» ترجمه می‌شود! هر چند مفهوم ترس در این کلمات به نوعی وجود دارد، اما هر کدام معنای خاص خود را دارند که با دیگری متفاوت می‌باشد. «خشیت» نه ترس عادی، که با آن آشنائیم، بلکه احساس حیرت و هیبتی است که تنها بر دل دانشمندان خداشناس [نه هر دانشمند غافلی] از شناخت عظمت آیاتش در آفاق و انفس حاصل می‌گردد.