يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا آبَاءَكُمْ وَإِخْوَانَكُمْ أَوْلِيَاءَ إِنِ اسْتَحَبُّوا الْكُفْرَ عَلَى الْإِيمَانِ وَمَن يَتَـوَلَّهُم مِّنكُمْ فَأُولَئِكَ هُمُ الظَّالِـمُونَ

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، اگر پدران و برادران شما کفر را بر ایمان ترجیح دادند [یعنی در جبهه کفر باقی ماندند و از هجرت خودداری کردند] آنها را به دوستی [=سرپرستی] نگیرید و کسانی از شما که با آنان دوستی کنند، ستم کرده‌اند. 22

22- معنای ظلم، چیزی را در غیر جای خود نهادن است، قرآن شرک را ظلمی عظیم شمرده [لقمان 13 (31:13) ] زیرا انحراف بزرگی در عالم است. ظلم بیش از آنکه به دیگری باشد، به نفس خود است که سرمایه وجودی را تباه می‌کند. از این منظر و در نظام هستی، ظالمین چون در جایگاه حقی قرار ندارند و منطبق با نظامات حاکم بر جهان نیستند، مورد یاری آن قرار نمی‌گیرند. «وَمَا لِلظَّالِـمِینَ مِنْ نَصِیرٍ»