قُلْ إِن كَانَ آبَاؤُكُمْ وَأَبْنَاؤُكُمْ وَإِخْوَانُكُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ وَعَشِيرَتُكُمْ وَأَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَتِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ كَسَادَهَا وَمَسَاكِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَيْكُم مِّنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَجِهَادٍ فِي سَبِيلِهِ فَتَرَبَّصُوا حَتَّى يَأْتِيَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ
بگو: اگر پدران و فرزندان و برادران و همسران و خویشاوندان شما و اموالی که به دست آورده‌اید و تجارتی که از کسادی آن [در صورت پیوستن به پیامبر] می‌ترسید و خانه‌هائی که به آن دلبسته‌اید، در نظر شما از خدا و رسولش و جهاد در راهش محبوب‌تر است، منتظر باشید که خدا امر خویش را پیش آورد [=شما را همچون اقوامی که به خاطر دلبستگی‌های دنیائی حاضر به جانبازی برای خود نشدند، منقرض سازد]، زیرا خدا مردم قانون‌شکن 23 [=لاابالی و بی‌اعتنا به نظامات] را به مقصود [رشد و کمال] نمی‌رساند. 24
23- معنای «فسق»، خروج از حریم و حدود و نظاماتی است که خدا مقرّر کرده است و نوعی عصیان و قانون‌شکنی و دریدن پرده و پوسته محافظ محسوب می‌شود.
24- ملتی که به دلیل ترس و محافظه‌کاری، حاضر به مبارزه برای دفاع از دین و دیار و جان و مال خود، یا کسب آزادی و امنیت نباشد، طبق نظامات جهان از صحنه روزگار حذف می‌شود. این همان قانون تنازع بقاء و انتخاب اصلح است که استثنائی بر آن نیست. معنای «فسق» در این آیه، نادیده گرفتن نظامات حاکم بر جوامع انسانی و نقض آنها با سهل‌انگاری و محافظه‌کاری است. «هدایت» نیز در این آیه معنای اصلی و عملی خود را دارد که همان «راه» بری و به پیروزی و سعادت رساندن است، نه «راه» نمائی.