39- لام تأکید بر سر «لَیَأْکُلُونَ» نشان می‌دهد سوء استفاده متولیان مذهبی از اعتماد توده‌های مردم، و استثمار آنان، تا چه حدّ جدی و هشدار دهنده است.
40- ذکر چنین ویژگی‌هائی از روحانیت شرایع پیشین، که نه قلیلی، بلکه کثیری از آنها را شامل می‌شود، نه به قصد بدگوئی و مذمّت آنان، بلکه [با خطاب: یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ] هشداری به همه مسلمانان است تا حواس‌شان جمع باشد و فریب روحانی نمایان دنیا پرست را، که جز به ثروت و قدرت نمی‌اندیشند، نخورند، همانهائی که با خرافات و جهل و جاه طلبی و جورشان بزرگترین سدّ و مانع دینداری هستند و مردم را از دین خدا فراری می‌دهند. این آیه شامل دو هشدار است: 1- اموالتان را به هر متولی مذهبی نااهلی نسپارید، 2- دل و دینتان را جز به خدا و رسولش [کتاب و سنّت] به هیچ روحانی نمائی نسپارید.
41- واو «وَالَّذِینَ»، که حائلی میان دو بخش سوره به وجود آورده، گویا در مقام معرفی ثروت اندوزانی است که با فساد دستگاه حاکمه و روحانیت دنیاطلب پدید می‌آیند، وگرنه در جوامعی که قانون و حساب و کتاب در کار باشد، چنین طبقاتی کمتر امکان چپاول پیدا می‌کنند.