يَوْمَ يُحْمَى عَلَيْهَا فِي نَارِ جَهَنَّمَ فَتُكْوَى بِهَا جِبَاهُهُمْ وَجُنُوبُهُمْ وَظُهُورُهُمْ هَذَا مَا كَنَزْتُمْ لِأَنفُسِكُمْ فَذُوقُوا مَا كُنتُمْ تَكْنِزُونَ
روزی که آن [سکه‌های سیمین و زرّین] در آتش دوزخ گداخته شود و با آن پیشانی و پهلو و پشتشان را داغ کنند 42 [به آنها گویند:] این همان چیزی است که برای خود اندوختید، پس بچشید [محصول] آنچه را که برای خود می‌اندوختید. 43
42- این اوصاف به تناسب درک و فهم آدمیان به تصویر و تجسّم آمده است، وگرنه فهم عوالم آخرت و چگونگی بازتاب اعمال دنیائی برای ما خاک نشینان مهجور مقدور نیست، اما انتخاب سه عضو: پیشانی، پهلو و پشت، برای داغ زدن، به گونه‌ای مجازی اشاره به مواضع مرتبط با انباشتن زر و سیم دارد؛ از «پیشانی»هائی که بر پول سجده می‌کنند و در خدمت و اسیر ثروت‌اند، تا «پهلو»هائی که تنها بر بستر ذخیره‌های بانکی آرام می‌خوابند، و تا «پشت»هائی که به جای خدا، به ثروت و قدرت تکیه کرده‌اند [والله اعلم].
43- اگر دنیا مزرعه آخرت است و هر کس کاشته خود را درو می‌کند، بدیهی است انباشتن ثروت برای نفس خود و محروم ساختن دیگران حاصلی جز این ندارد.