إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِندَ اللَّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا فِي كِتَابِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ مِنْهَا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ فَلَا تَظْلِمُوا فِيهِنَّ أَنفُسَكُمْ وَقَاتِلُوا الْمُشْرِكِينَ كَافَّةً كَمَا يُقَاتِلُونَكُمْ كَافَّةً وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ

تعداد ماه‌ها نزد خدا، از همان روزی که آسمان‌ها و زمین را آفرید، در کتاب الهی [=نظام آفرینش] دوازده ماه است که [جنگیدن در] چهار ماه آن حرام است. 44 این است دین قیّم [=قانون نگهدارنده جامعه]، 45 پس در آن [ماهها با جنگ و خونریزی] به یکدیگر ستم مکنید و [در سایر ماهها] با مشرکان، همانگونه که با شما جملگی می‌جنگند، جملگی [=متّحد و در یک صف] بجنگید و بدانید که خدا با پرهیزکاران است [پس مبادا از عدالت خارج شوید].46

44- در آیه 217 سوره بقره (2:217) ، جنگ کردن در این چهار ماه را گناهی کبیر، بازداشتن از راه خدا و ناسپاسی به آن و به مسجدالحرام شمرده است.
45- معنای اصلی دین، جزا و کیفر نیک و بد اعمال است، سپس به نظامات و مقرّرات هر کشور، که بر حسب آن شهروندان مورد داوری قرار می‌گیرند، گفته می‌شود. در اصطلاحِ قرآن، «دین الملک» به قانون اساسی کشور، که در گذشته پادشاهان مجری آن بودند، گفته می‌شود [یوسف 76 (12:76) ].
46- فرمان پیکار دفاعی دسته جمعی با مشرکین، بلافاصله پس از توصیه به پرهیز از جنگ در چهار ماه حرام، اذن و اجازه‌ای است برای مقابله با تهاجمات آنها در ماههای دیگر، و هم مجاز بودن پیکار دفاعی در ماههای حرام، اگر مشرکین آغاز به حمله کردند، که در بقره 191 (2:191) نیز آمده است.