إِنَّمَا النَّسِيءُ زِيَادَةٌ فِي الْكُفْرِ يُضَلُّ بِهِ الَّذِينَ كَفَرُوا يُحِلُّونَهُ عَامًا وَيُحَرِّمُونَهُ عَامًا لِّيُوَاطِئُوا عِدَّةَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ فَيُحِلُّوا مَا حَرَّمَ اللَّهُ زُيِّنَ لَهُمْ سُوءُ أَعْمَالِهِمْ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ
به تأخیر انداختن [=پس و پیش کردن] ماههای حرام، 47 افزودن در کفر [=ناسپاسی بیشتر به نعمت امنیّت و تشدید خشونت] است و کافران به این وسیله به گمراهی [بیشتری] کشیده می‌شوند. [آنها] یکسال [جنگیدن] را حلال می‌شمرند، یکسال حرام! تا [با این جا به جا کردن‌ها] مطابق تعداد ماه‌هائی که خدا حرام کرده درآید، درنتیجه آنچه را که خدا حرام کرده [گستاخانه] حلال می‌کنند. [و نه تنها چنین حرمت‌شکنی را زشت نمی‌شمرند، بلکه با این خودفریبی] به نظرشان زشتی اعمال‌شان زیبا جلوه می‌کند 48 و خداوند کافران [ناسپاسانِ حق نشناس] را به مقصد [=موفقیت] نمی‌رساند.
47- «یُوَاطِؤُواْ»، از ریشه وطؤ، در باب مفاعله [مواطاه] معنای برابری گام به گام دارد. به غیر از این مورد، 5 مورد دیگری که این کلمه در قرآن به کار رفته است، تماماً معنای گام نهادن دارد. از این منظر، ممکن است مفهوم لگدمال کردن حرمت این ماه در آن ملحوظ باشد.
48- نیکو دیدن کار خود را قرآن گاهی به شیطان نسبت داده [انعام 43 (6:43) ، انفال 48 (8:48) ، نحل 63 (16:63) ، نمل 24 (27:24) ، عنکبوت 38 (29:38) ]، گاهی به شرکاء شیطانی [فصلت 25 (41:25) ، انعام 137 (6:137) ]، گاهی به خدا [انعام 108 (6:108) ، نمل 4 (27:4) ] ولی بیشتر به صورت ناشناخته، که می‌تواند هر یک از موارد فوق باشد [انعام 122 (6:122) ، توبه 37 (9:37) ، یونس 12 (10:12) ، رعد 33 (13:33) ، فاطر 8 (35:8) ، مؤمن 37 (23:37) ، محمد 14 (47:14) و فتح 12 (48:12) ].