وَمَا مَنَعَهُمْ أَن تُقْبَلَ مِنْهُمْ نَفَقَاتُهُمْ إِلَّا أَنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللَّهِ وَبِرَسُولِهِ وَلَا يَأْتُونَ الصَّلَاةَ إِلَّا وَهُمْ كُسَالَى وَلَا يُنفِقُونَ إِلَّا وَهُمْ كَارِهُونَ

آنچه مانع پذیرفته شدن کمک‌های مالی آنان [برای جهاد] شد، جز این نبود که آنها به خدا و رسولش کفر ورزیدند [=قصدشان ریاکاری بود نه تقرّب]، و به نماز نیایند، مگر با کسالت [=بی رغبتی] و خرج [راه خدا] نکنند، مگر با کراهت [یعنی دینداری آنها نه با عشق و عرفان، بلکه به عادت و ریا است]!