79- برای معاصران پیامبر(ص) در چهارده قرن قبل، که هنوز فرهنگ دوران جاهلیت را با خود حمل می‌کردند، گوش دادن صبورانه بزرگان قبیله و قوم به سخن افراد عادی جامعه و اهمیّت دادن به شخصیّت و نظر آنان، غیرعادی و عجیب به نظر می‌آمده و انتظار داشتند پیامبر هم مثل سایر رهبران فقط امر و نهی کند و رهنمود صادر نماید. از این رو وقتی می‌دیدند با حوصله و صرف وقت بسیار به سخنان بهانه تراشان برای معافیت از شرکت در جهاد گوش می‌دهد، این را نقطه ضعف او می‌شمردند.
80- «یُؤْذُونَ» از ریشه «اَذی»، سخن یا کار ناپسندی است که دیگری را آزرده کند. همه رسولان از امتشان آزار می‌دیدند [انعام 34 (6:34) و ابراهیم 12 (14:12) ] و قرآن از آزار بنی‌اسرائیل نسبت به موسی(ع) [احزاب 69 (33:69) و صف 5 (61:5) ] و آزار منافقان نسبت به پیامبر اسلام(ص) بارها سخن گفته است [احزاب 48 (33:48) و 53 (33:53) و 57 (33:57) و 69 (33:69) ، صف 61 (61:61) ].