كَيْفَ وَإِن يَظْهَرُوا عَلَيْكُمْ لَا يَرْقُبُوا فِيكُمْ إِلًّا وَلَا ذِمَّةً يُرْضُونَكُم بِأَفْوَاهِهِمْ وَتَأْبَى قُلُوبُهُمْ وَأَكْثَرُهُمْ فَاسِقُونَ
چگونه [به پیمان شکنان می‌توان اعتماد کرد]؟ در حالی که اگر بر شما دست یابند، نه حرمت خویشاوندی را در مورد شما رعایت می‌کنند، و نه عهد و امانی را. 6 آنها با زبان [چرب و شیرین] خود، شما را خشنود می‌سازند، در حالی که دل‌های آنان [از دوستی با شما] سر باز می‌زند و بیشترشان عهدشکن‌اند.7
6- در جوامع بسته و محدود گذشته، معمولا پیوند خویشاوندی، هر چند دور، برای اعراب بسیار مهم بود، همچنین برخی غیرتمندی و جوانمردی‌ها، امان دادن و در ذمّه و ضمانت خود گرفتن اسیران را ایجاب می‌کرد، در این آیه هر دو حالت را از مشرکین نفی می‌کند.
7- معنای «فسق» خروج از حریم و حدود و نظاماتی است که خدا مقرّر کرده است و نوعی عصیان و قانون‌شکنی و دریدن پرده و پوسته محافظ محسوب می‌شود.