108- برخی بی‌خبران ایراد گرفته‌اند که اسلام مخالف شادی و خنده است و قرآن خندیدن را نکوهش و گریه را توصیه کرده و از جمله به این آیه استناد می‌کنند! غافل از آنکه واژه «ضَحَک» که، معادل خنده می‌باشد، در بسیاری از موارد به طور استعاره در تمسخر و استهزاء به کار رفته است و به «مضحکه گرفتن» اشخاص اصطلاحی متعارف است که در این آیه منافقان را از آن نهی کرده است. اتفاقاً از 10 موردی که مشتقات ضَحَک در قرآن آمده، 6 مورد آن معنای تمسخر دارد [مؤمنون 110 (23:110) ، زخرف 47 (43:47) ، نجم 60 (53:60) ، توبه 82 (9:82) ، مطففین 29 (83:29) و 34 (83:34) ]، در عوض در سه مورد از تبسّم و خنده مثبت و مطبوع سخن گفته است [هود 71 (11:71) ، نمل 19 (27:19) ، عبس 39 (80:39) ]، در هر حال خنده‌ها و گریه‌های دنیائی تابع تعلقات مادّی است، اما خنده و گریه واقعی به دست خدا و در آخرت است: نجم 43 (53:43) و 44- وَأَنَّهُ هُوَ أَضْحَکَ وَأَبْکَى وَأَنَّهُ هُوَ أَمَاتَ وَأَحْیَا.