وَلَا تُصَلِّ عَلَى أَحَدٍ مِّنْهُم مَّاتَ أَبَدًا وَلَا تَقُمْ عَلَى قَبْرِهِ إِنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَمَاتُوا وَهُمْ فَاسِقُونَ
و هرگز بر هیچیک از آنان، هرگاه بمیرد، نماز [میّت] مگزار و بر گورش [=برای فاتحه خوانی] مایست؛ چرا که آنها خدا و رسولش را منکر شدند [=توحید و نبوّت را انکار کردند] و در حال فسق [=خروج از حق] از دنیا رفتند. 109
109- مؤمنان وظیفه دارند منافقان را تحمل کنند و در برابر دوروئیها و زخم زبانهای آنان صبر و شکیبائی پیشه سازند، رعایت آزادی و حق «اختیار» و انتخابی که خدا برای بندگانش مقرّر داشته، شرط زندگی مسالمتآمیز اجتماعی است، اما طلب مغفرت برای کسانی که باوری به آخرت نداشتند و نماز خواندن بر جنازه کسانی که نماز را مسخره میکردند، هم کاری عبث است و هم مرزبندیهای عقیدتی و ایمانی را مخدوش و مردم را نسبت به ارزشهای دوطرف سردرگم میسازد.