وَلَا تُعْجِبْكَ أَمْوَالُهُمْ وَأَوْلَادُهُمْ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ أَن يُعَذِّبَهُم بِهَا فِي الدُّنْيَا وَتَزْهَقَ أَنفُسُهُمْ وَهُمْ كَافِرُونَ
و [مبادا کثرت] اموال و اولادشان تو را به شگفتی [از نعمت خدا بر آنها] وا دارد، جز این نیست که خدا می‌خواهد [با وابستگی] به همین [ثروت و قدرت] آنها را در دنیا کیفر دهد و جانشان در حال کفر به سرآید. 110
110- این کیفر، نه اراده تشریعی، بلکه اراده تکوینی خداست که برای هر عملی عکس‌العمل و نتیجه‌ای قرار داده است، همچنانکه اراده مدیر و معلم نیز، که آرزوئی جز قبولی و سعادت شاگردان ندارند، مردود ساختن درس گریزان، به اتکاء اشتغالات مغایر با مقررات مدرسه می‌باشد. اراده خدا در این موضوع، نه خواست و خوشایند او، بلکه نظامات‌اش می‌باشد.