وَمِنَ الْأَعْرَابِ مَن يَتَّخِذُ مَا يُنفِقُ مَغْرَمًا وَيَتَرَبَّصُ بِكُمُ الدَّوَائِرَ عَلَيْهِمْ دَائِرَةُ السَّوْءِ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ

و برخی از بادیه نشینان آنچه را که [برای تدارک جهاد، ریاکارانه] می‌پردازند، غرامت [=زیان / پول زور] تلقی می‌کنند 130 و چشم به راه حوادث [=بلاهای ناگوار] برای شما هستند، 131 حوادث ناگوار بر خودشان باد، و خدا شنوای داناست.

130- غراماً، از «غُرْم»، زیانی است که به مال انسان وارد می‌شود، بدون آنکه خود خطا و اشتباهی کرده باشد، مثل باجگیری، خسارت‌های جنگ یا خراج و مالیات که لازم و واجب است. منافقین برای نشان دادن موافقتشان با پیامبر و تدارک مالی جهاد، ریاکارانه انفاق می‌کردند، اما در دل از اینکار ناراضی بودند و آن را، به اصطلاح، آتش زدن مال خود تلقی می‌کردند.
131- «دَوَائِرَ» جمع دائره، از ریشه دور [گردش] می‌باشد. خانه را از آن جهت «دار» گفته‌اند که دیواری دور آن را می‌گیرد و حفاظت می‌کند، شهرها را نیز «دیار» می‌گویند که در روزگار گذشته دارای برج و بارو و حصاری دائره مانند بودند. اما منظور از دوائر یا دائره، حوادثی است که در جهان جریان دارد و می‌گردد و کسی از آن مصّون نیست. مثل: سیل، زلزله، بیماری، قحطی، جنگ و...